Kadrage
Theater dat exposeert.
In Kadrage staat een indrukwekkende constructie centraal. Dertig houten kaders staan symbool voor een leeg canvas, een nieuwe pagina, een nieuw perspectief, een nieuwe uitdaging. Binnen de begrenzing van die kaders schetsen Jef Van gestel en Peter Vandemeulebroecke alle rollen die een heel leven zouden kunnen bevatten: het kind, de verzorger, de vriend, de geliefde, de onnozelaar, de gevangene, de bevrijde, de performer. Elk kader krijgt zijn eigen karakter door afwisselend te spelen met de banale realiteit, met droombeelden en met magisch realisme. Zo wordt elk kader een individueel kunstwerk.
Jef Van gestel en Peter Vandemeulebroecke zijn in Kadrage zowel curator als performer. Ze zoeken naar een vorm van theater die, net als bij een expositie, op een intuïtieve manier communiceert met het publiek. Telkens starten ze van een wit blad, een nieuw kader en creëren een beeld dat mooi, grappig, kwetsbaar of intrigerend is. Als in een pop-up boek klappen de scènes open.
Kadrage is een woordeloze voorstelling die het midden houdt tussen beeldende kunst, performance en fysiek theater.
“Dit is gedurfd en inventief visueel theater. Waarbij de makers échte risico’s durfden te nemen. En dat levert hier grillige en spannende kunst op, met alle remmen los en alle sluizen van de verbeelding open.” De Standaard
“In deze sombere tijden van culturele besparingen met een hellebaard, is deze ode aan de verbeelding een welkome verademing. (…) De homo ludens in volle glorie!” theaterkrant.nl
“Jef Van gestel en Peter Vandemeulebroecke zijn woest-energieke speelbeesten met een eindeloze fantasie, bedreven in de fysieke comedy en met een hang naar een wilde poëzie. (…) Het tweetal bedient een spectaculaire verbeeldingsmachine.” De Groene Amsterdammer
Kadrage is genomineerd voor de VSCD Mime / Performance Prijs 2022: ‘Verbeelding en spelplezier vieren hoogtij in deze sprankelende voorstelling, waarin Jef Van gestel en Peter Vandemeulebroecke hun eindeloze fantasie loslaten op dertig houten kaders. Die trekken zij eigenhandig omhoog uit het ingenieuze bouwsel van Sven Roofthooft en Tomislav Ruzic. De fysieke verhouding van de spelers/makers verandert mee met de gestadig kleiner wordende kaders. En in de regie van Harm van Geel schemert in de montage een emotionerende vertelling over de intieme verhouding van twee mannen, die elkaar uitdagen en bevechten, steunen of troosten en die tonen hoeveel rollen een mens in z’n leven kan vervullen, in relatie met een naaste.’ uit het juryrapport